N-a-v-e-l-p-i-e-r-c-i-n-g

Op een dag vroeg ik aan mijn moeder: ‘Mam, wat vind jij als ik een navelpiercing vraag voor mijn verjaardag?’. Het antwoord daarop was: ‘Oh, vind ik niet erg. Zolang het maar niet verder gaat dan je navel vind ik het best’. Dat antwoord had ik nooit verwacht.’s Avonds kwam mijn vader langs en mijn ouders zeiden dat ik een navelpiercing mocht voor mijn verjaardag!

En woensdag was het zover, ik kreeg mijn navelpiercing. Met ligt trillende handen deed ik de deur open van de tattoo-shop en stapte naar de balie, en vertelde wat ik wilde. Mijn vader moest wat formulieren invullen, en ik moest een papier lezen over de ‘Nazorg van je navelpiercing’. Toen ik dat gelezen had, kreeg ik heel de uitleg nog een keer te horen. Daarna werd er gemeten waar precies mijn navelpiercing moest komen, en mocht ik kiezen welke navelpiercing ik wilde. Ik koos voor een steentje die van kleur veranderd door het licht (best wel vet).

Maar toen kwam toch het moment waar ik naar uit keek, en waar ik erg zenuwachtig voor was, de piercing zetten. Ik bespaar jullie de details, maar het enige wat ik vertel was dat het minder pijn deed dan verwacht, en dat het niet eens heel lang duurde. Toen mijn navelpiercing er in zat keek ik in de spiegel en was ik trots op mijzelf, en blij met mijn navelpiercing.

Nu is het 2 dagen later, en ik ben er nog steeds blij mee. Ik kan maar niet stoppen met blijven kijken naar mijn navel. De verzorging is best wel veel en ik moet langer douchen (wat geen straf is op zich). Maar ik heb het er voor over, anders gaat mijn navel straks ontsteken door de piercing, en dat wil ik niet hebben!
webcam kwaliteit